1.
Aan Babels stromen zaten wij gevangen.
Daar weenden wij van weemoed en verlangen.
Hoe trok ons hart naar huis, wij treurden om
Jeruzalem, des Heeren heiligdom.
O dagen van weleer, o heilge stede,
wie ver van Sion leeft, is zonder vrede.
2.
Droef zaten wij aan Babylons rivieren
en hingen aan de wilgen onze lieren.
De overwinnaar sprak: “Kom, speelt en zingt
een vrolijk lied van Sion, dat het klinkt !”
Die ons verdrukte sprak van spel en zangen, -
wij lieten zwijgend onze lieren hangen.
3.
Hoe zouden wij als droeve bannelingen
op vreemde grond het lied des HEEREN zingen ? -
Indien ik u vergeet, Jeruzalem,
begeve mij mijn rechterhand, mijn stem.
Ja, laat mijn tong voor zang noch spraak meer deugen,
zo gij niet zijt mijn opperste verheugen.
4.
Gedenk, o HEER, de volken die ten tijde
van Sions val met wrede wellust zeiden:
“Breek af, breek af, de fundamenten bloot !”
Gij dochter Babels, toegewijd ter dood,
heil onze wreker, heil hem die, o trotse,
uw kindren zal verbrijzlen aan de rotsen.
Psalm 137 Nieuwe berijming (1973) online voor gebruik op iphone, ipad of android-telefoon. Lees psalm 137 online op www.bijbelbox.nl.